Na regen komt zonneschijn

Wederom een stadscamping en wel in Split. Tentje in de regen opgezet dus alles is behoorlijk klam. Het ergste komt nog aangezien wij op nog geen 50 meter van een soort van snelweg liggen. Kortom na een dag zeiknat geregend te zijn een garantie om vroeg op te gaan staan. Om effe acht uur vertrokken via kleine weggetjes Split uit en met een klein uurtje rijden wij buiten de stad langs de Adriatische zee, mooi spul die navigatie van Garmin.
Eenmaal op de D8 kan het grote genieten echt gaan beginnen:
S-bochten tot je het niet meer kan uitspreken. Wauw momenten tot je er bijna genoeg van gaat krijgen. Asfalt van top kwaliteit. Zonneschijn de hele dag en omdat wij in overwegend noordelijke richting rijden de hele dag in de rug.
Kortom eenmaal rijdend kan je niet meer ophouden en dat gebeurt dan ook. Al rijdend wordt je een met de weg en begin je maling te krijgen aan alle verkeersborden en aanwijzingen die er zijn. Je rijdt zo snel als het kan, slijpt door de bochten zodat ook de laatste randjes van de band gebruikt worden, bij een doorgetrokken streep haal je (Campers, bussen en lokale) in en soms ook waar het wel mag, de klok geeft aan dat het tijd voor koffie is dus stoppen. Lunchen voor het campervolk is tussen 11:30 en 13:00 en dan rijden wij. De weg is bijna geheel voor jezelf. Houdt dit dan nooit op, ja natuurlijk! Bij Rijeka na meer dan 300 kilometer en rond de klok van half vier. Shit een camping zoeken, helemaal vergeten en dat kan natuurlijk ook niet anders na al dat plezier en geweld. Even googlen, tja in Slovenië op 75 kilometer een kamping. Een uurtje en een beetje rijden, okee dat dan weer wel. Onderweg geen of weinig alternatieven dus door naar Vrhpolje, ja geloof jij dat daar een kamping is. Ja, die is er een boeren kamping met Italianen en Canadezen. Gelukkig zie we een duidelijk gealarmeerde en achtervolgende lokale policia in de spiegels en blijven keurig achter de traktor om af te slaan richting de kamping. Na de gebruikelijke boodschappen eerst even eten in de lokale pizzeria, is die daar. Ja, die is daar en wel met lokale werklui die in strak, nou ja strak, Sloveens willen communiceren. Gelukkig spreekt de restauranthoudster goed Engels dus komen wij er wel uit zonder nog twee uur aan de lokale drank te moeten. De pizza smaakt voortreffelijk dus met volle buik terug naar de kamping. Het afzakkertje nemen wij onder de overkapping terwijl de wind vrolijk om ons heen waait, het is droog. Leuke gesprekken met de italianoos en Canadezen maken de avond af. Na wederom een lange dag met 485 km op de klokken voel je die dag in je lijf. Nu eerst maar even pitten, morgen zien we wel verder. Op naar het noorden, de zonuren en temperatuur zijn al aan het zakken. Jammer, nee hoor, t' is goed zo!