Drie landen in 1 dag

Na net ietsje meer dan driehonderd kilometer gaan de GS'n aan de kant en wel op een camping op nog geen honderd meter van de route die wij rijden. In Servië stoppen we ermee na een heerlijke dag op overwegend prima wegen. Ja, natuurlijk niet altijd even mooi maar zoals ik gisterenavond ook al schreef is alert zijn een competentie voor motorrijders dusss, geen gezeik.
Vanmorgen bij dagaanbreken wakker geworden. Allah akbar en nog wat teksten uit een van de vijf moskeeën op nog geen vijfhonderd meter afstand. Dus ik dacht ik dat ik in Ramallah op de Westbank was, maar nee hoor, gewoon in Prizren Kosovo. Leuk stadje overigens met hele vriendelijke mensen maar heeft toch veel gelijkenissen met steden als Ramallah. Overwegend islamistisch en wel met het gebeier van de klokken van de roomse en gereformeerde kerk op de achtergrond, wat een leuke ochtend om zo wakker te worden.
Het ontbijt in hotel Central in Prizren is om zeven uur dus vijf over worden de eerste omeletten met kaas besteld. Tegen achten starten wij na een korte olie check en rijden door een ontwakend stadje richting Peje in het zuid-westen van Kosovo. Na het passeren van een K-For kamp doen we even een koffie momentje. Half tien en de eerste 75 kilometers door de grote vallei in Kosovo zitten er op. Hierna de bergen in en met eindelijk weer eens haarspelden en bochten klimmen we tot ruim 1800 meter tot wij op een Kosovaarse politie post stuitte. Gebruikelijk check van de paspoorten en motor papieren/pasje rijden wij door het 'niemandsland' tot na een kilometer of vijf een volgende politiepost opdoemde. Politie van Montenegro dus, paspoorten, motorpapieren/pasje die beginnen zowaar te slijten zo vaak in het uit het mapje. Stempeltjes in de paspoorten en hup met de beentjes. Montenegro doet erg Oostenrijks aan en weldra rijden we ook nog door een soort van wintersportgebied. Een vriendelijk en wel onderhouden enigszins saai landje maar wel met goede voorzieningen. Het lijkt wel of dit volkje veel verder is in de ontwikkeling. Onderweg stoppen bij een hypermarket, die is van alle gemakken voorzien en alle schappen goed gevuld. Met brood, kaas en eieren kunnen we verder. Al rijdend op heerlijke wegen en prachtige natuur na enige tijd een politiepost van de polocia Montegro . Hier nemen wij afscheid en met en goede herinneringen. Grote borden in niemandsland bedanken voor ons bezoek aan Montenegro onder een gelijktijdig welkom in Servië.
Dat laatste wordt anders als wij na enige kilometers een rij vrachtwagens moeten passeren en uitkomen bij een politie controle post van onze Servische gastheren. Een schamelhokje met een politieagent die duidelijk niet zoveel zin had. Al dat gedoe met die paspoorten invoeren van die lui uit een toeringcar maakte het ook al niet leuker, waarom ik? Jullie moeten maar even wachten tot ik klaar ben met deze stapel. Nou de les met stroop en vliegen kennen wij allebei dus ontspannen en keurig op de beurt wachten. Dat laatste werd beloond dus konden met een klein oponthoud ons pad vervolgen. De wegen in Servië zijn gewoon goed en zo te zien aan de borden langs de weg ook aardig met Europese subsidie gesponsord, dat valt dan weer niet tegen. Zonnetje in de rug rijden wij keurig door het mooie Servische landschap, genieten dus volop! Maar aan alles komt een einde, een bord langs de weg met een aanduiding voor een camping dat is bijna een unicum dus gezien het tijdstip en bereikte afstand stoppen ermee. Groeten uit Zlatibor, wat een rotnaam eigenlijk. Je zou er van alles bij kunnen bedenken maar het gaat hier echt om een vakantieoord en is van alle gemakken voorzien.
De tanks zijn weer tot de randen gevuld evenals de buikjes. Op naar morgen dan via Srebrenica door Bosnië & Herzegovina verder in noordelijke richting. De truien en handschoenen zijn vandaag al in gebruik genomen terwijl de regenpakken al boven in de tas zitten.
Nu maar hopen dat we het drooghouden! Tot morgen!