Vandaag de Healy pas

Gisteren een relatief rustige dag gehad met prachtig weer. Zo mogelijk was het deze ochtend nog mooier. Strak blauwe lucht bijna geen wind en wel een beetje fris. Mooie combinatie voor goed wat condens op de tenten. Die gaan dan ook zeik nat de opbergzak in. Nu zijn die inmiddels wel iets gewend en kijken niet op een millilitertje meer of minder. Ontbijt in ochtendzon en zoals gisteren al aangegeven eerst even wat essentiële dingen scoren in Tralee. De uitgezochte Mr IPhone winkel bestaat inmiddels niet meer maar met het tweede rondje door het mooie centrum wel een Expert, laat die nu ook de benodigde micro sd kaart voor de Gopro hebben. Op naar de motorzaak. Een honda dealer die hoofdzakelijk grasmaaiers onderhoud en verkoopt maar ook motor fietsen. Prima zaak en ook daar helemaal gelukkig naar buiten. Gelijk voor de deur de ketting van de Triumph in de nieuwe spray en gereed voor de nieuwe dag.

Met het zonnetje in het gezicht meanderen wij richting Killorglin en Killarney. De laatste plaats is een toeristisch verzamelpunt aan de rand van het gelijknamige Nationale Park. Het duurt even voor dat wij de koetsjes en andere attracties voorbij zijn maar komen dan op een prachtige weg door het NP. Gelukkig is de weg vrij rustig en kunnen af en toe met een klein inhaal manoeuvre de snelheid er goed inhouden. De zon heeft inmiddels plaats gemaakt voor een dikke bewolking, maar ach het is droog dus geen klagen. Via deze prachtige route komen wij aan het begin van de Ring of Beara. Wederom een mooie route over de peninsula en besluiten om dwars over te steken door de Healy pass te rijden. Niet zo hoog als gisteren maar minstens zo mooi. Al genietend volgen wij de borden van de WAW S en kiezen alvast een camping als einddoel.

Helaas wordt het tijd voor de regenpakken en aangezien mijn tomtom nog ingesteld was met kronkelroutes kregen wij die danook volop voorgeschoteld.

Op zich niet zo erg maar de meeste binnen wegen die wij rijden hebben net onderhoud gehad en ligt vol met grid, dus oppassen geblazen. Het laatste uur heeft de miezerige regen plaats gemaakt hoor echte druppels dus als twee verzopen katten komen wij aan op een kleine camping net buiten een pittoresk dorpje Leap. De eigenaar is er niet, die moeten wij maar bellen, duss. Na even krijg ik een onverstaanbare Ier aan de lijn en begin een toch wel lastige conversatie. Netto mogen wij gaan staan waar wij willen dus kiezen een plek in de luwte van de wind. Het keuken lokaal werd omgetoverd tot onze eetruimte. En fabrieken met de laatst aanwezige eetwaren nog een smakelijke avondmaaltijd in elkaar. Toetje en kopje koffie toe.

Inmiddels is Steven de eigenaar ook op de camping, maak kennis hebben soort van conversatie die zeker niet gemakkelijker was als door de telefoon. Maar goed even de financiën geregeld.

Op naar morgen, dan rijden wij het laatste stukje WAW die eindigt in Kinsale en door richting Waterford. We kieken wel wat het word.