Dooie zonnebloemen en een lekker zonnetje erbij

Vanmorgen vroeg reveille in Constansa aan de Zwarte Zee. Dit keer de boel niet nat van de regen maar condens, om zeven uur schijnt het zonnetje al volop dus geen klagen bij het ontbijt. De traditionele gebakken eieren met spek gaan er in als koek, daar gaat het vandaag dus niet aan liggen.
Om half tien rijden wij Camping S af om via een inmiddels aangepaste route om tijd te winnen in zuidelijke richting langs de Zwarte Zee en passeren bij Vama Veche de grens met Bulgarije. Appeltje eitje zou je zeggen maar nee hoor de streng kijkende dikkert wil ook de kentekenpapieren van de motorfietsen zien. Hij geeft aan dat wij door moeten rijden tot de nog strenger doende mevrouw en doen dat dan ook. Mijn actie om achter de inmiddels vriendelijkere dikke douanier aan te lopen werd door de streng doende mevrouw niet echt gewaardeerd. Zelfstandig, actief, creatief en verantwoordingsbewust parkeren wij maar snel aan de overkant in de schaduw, want dat zonnetje erbij zorgde inmiddels voor een graad of dertig en om daar te wachten tot de papieren weer bovenwater zijn. Uiteindelijk kreeg ook Erik die van de inmiddels vriendelijk streng doende mevrouw de douanierster terug. Hup en verder, na wat hindernissen na een meter of 50 weer een rij. Huh waarvoor? Het blijkt de rij voor het Bulgaarse wegenvignet. Die geld niet voor motoren dus hup met het zonnetje erbij langs de rij en gaan.
Als je van akkerbouw houdt is het noord oosten van Bulgarije aan te bevelen, we rijden er zo'n beetje de hele dag door. Velden met mais en dooie zonnebloemen per strekkende kilometer. Maar goed de eerste poging rechtsaf om binnendoor te rijden was geen goede aangezien het pad wel onder de categorie verhard viel maar daar was dan ook alles meegezegd. Dus draaien en over de kleinere nationale wegen de route voortzetten en dat was werkelijk prima. Een top Tour dag met 384 km op de tellers brengen ons op 1 van de 16 campings die Bulgarije rijk is. Een vriendelijke Brit ontvangt ons hartelijk met de melding dat de kok reeds op winter verlof is. Voor ons geen probleem, lekker blikje of zakje in het hete te water, biertje en een glaasje rode wijn erbij. Alleen regen storm en onweer kan ons nog storen. Nou dat kregen we dan ook na het diner. Inmiddels is alles weer rustig valt de avond en zitten wij bij de vriendelijke Brit en ontwijken de eenzame Duitser. Die laatste is inmiddels met de taxi naar het dichtstbijzijnde restaurant dus ook dat is weer opgelost.
Een biertje en een wijntje als voorbereiding op alweer de achtste dag en die brengt ons voorbij Sofia, dus.