Een verrassend Albanië

Dat was vroeg op, 5:40 vertrek van de bus naar het vliegveld. Hoewel wij toch vrijlaat de vertrek tijd nog gechecked hebben bleken er toch tijd aanpas kabouters langs geweest te zijn en zou er pas om 6:40 vetrokken hoeven te worden. Vreemd genoeg kwam er toch een tui bus dus, hup met de beentjes zorgen dat je er in komt, en zo geschiede.
Goed om half zes pontificaal wakker dus de tijd gebruikt om de koffers weer aan de GS te hangen en de tassen erop te knutselen. Daarna een laatste ontbijtsessie in het hotel en na het uitchecken naar Corfu Port en de Ferry naar Sarande in Albanië. Even zoeken naar de douane maar gelukkig zijn we de grote meute uit bussen aangevoerd voor en hebben daardoor rustig de tijd om naar de boot te gaan. Motoren moesten als laatste laden dus wachten maar. Nog voor dat wij vertrokken kwam het vliegtuig met Maud en Carin recht bij ons over, leuk foto momentje en die hebben wij in de box.
Met heerlijk weer, zonnetje erbij varen wij in een uur en tien minuten naar ons nieuwe vertrekpunt, Sarande.
Albanië doet er alles aan om mee te gaan in de tijd, wat had ik mij dat anders voorgesteld. Hoewel de rijstijl van de weggebruikers nogwel wat te wensen overlaat komt een halfjaar Westbank / RAMALLAH ervaring toch wel van pas. Het is goed opletten geblazen maar och dat moet je toch altijd. De wegen zijn prima met natuurlijk af en toe een oneffenheidje maar zolang wij de doorgaande wegen blijven benutten gaat dat eigenlijk uitstekend. Albanië werkt zich uit de naad om te zorgen dat zij mee gaan in de tijd. Het enige waaraan je oude communistische invloeden nog zou kunnen herkennen zijn de lege schappen of beperkt assortiment en keuze in de minimarked bij benzine stations. Wij gaan over de hoofdwegen en verplaatsen als een dolle. Inbegrepen lunch, legstretch en aankleed stop (het werd fris aan het einde van de middag staan wij rond zes uur 420 kilometer verder aan de grens met Kosovo. Ook hier weer de gebruikelijke taferelen om het land in te komen en gelukkig weer een nieuwtje gevonden om ons weer geld uit de zak te kloppen. Onze groene kaart is niet geldig dus of wij even bij het burootje honderd meter terug een papiertje laten opmaken. Gelukkig worden wij geholpen door een Zwitserse kosovaar die de taal machtig is en zodoende tikken wij beiden slechts een tientje af in plaats van vijftien PP. Wi bedanken onze tijdelijk Zwitserse vriend en wapperen nog even met ons nieuwe formuliertje langs de vriendelijke douanier. Hij wenste ons een goede reis en als een speer naar Prizren in Kosovo. Een kamping is hier dus niet te vinden maar langzaam valt wel de duisternis is. Wij vervolgen de geplande route en komen uiteindelijk in een soort van doodlopend straatje en lopen daar een Oostenrijker uit Wenen tegen het lijf. Vragen hem naar een kamping en antwoord die is hier niet maar ik heb wel wat connecties met pensions en hotels hier. Voor dat wij het weten staan de GS'n weer lekker warm en met persoonlijk bewaking in een parkeerkelder midden in Prizren en pakken wij de tas uit in kamer 207 met tv en ontbijt. Na 447 km ben je toch best wel moe, dus een biertje en snelle hap zorgen ervoor dat er een einde komt aan deze dag. Heerlijk gereden over best moderne wegen in een verrassend Albanië. Morgen door Kosovo naar Montenegro. Zin in!