Museum in Caen, Utah beach, Veteranen & Iron Mike

Vanmorgen half negen sharp richting Het grote museum in Caen. Een fantastisch complex waar een goed overzicht gegeven wordt over de periode tot aan, tijdens en na WO2 en natuurlijk alles rondom de operaties voorafgaand en tijdens 6 juni 1944 en verder. Een film, diverse presentaties en materialen, kortom alles wat in een uitgebreid museum thuis hoort. Gelukkig de veteranenpas op de man dus kon genieten van de korting ter plekke.
Nadat we de lunch in het cafetaria hadden genuttigd (dank Johan) eerst nog even langs het hotel om de regenjassen te halen. Helaas is het weer er niet beter op geworden en krijgen we onderweg naar Utah beach nog de nodige buien te verstouwen. Tegen tweeën bezoeken we (vanwege het weer) eerst het lokale museum en krijgen steeds meer detailbeeld van de acties zo als die in die regio destijds verlopen. Inmiddels kan je constateren dat er veel hobbyisten en trouwe bezoekers zijn die zich nauw verbonden voelen met het militaire spektakel van toen. Heel veel als militair verklede mensen met automobielen en ander soortig legertuig.
Na een kleine anderhalf uur was de regen verdwenen en ws er ruimte om buiten wat te fotograferen, voor mij een lesje stilstaande beelden, belichting, sluitertijden, diafragma en welke mogelijkheden er zoal op de camera zitten zonder dat je dat zelf weet.
Na een flinke ronde inbegrepen het strand klonken er doedelzak geluiden uit het museum. Hup met de beentjes daar moeten we bij zijn en al glurend door de ramen bleek dat wij weer snel naar binnen moesten voor spektakel.
Bij onze binnenkomst speelde de doedelzak mannen hun laatste nummertje in het bijzijn van een tien-twintigtal WO2 veteranen. Mannen van dik in de negentig compleet met onderscheidingen en luisterend naar onze Natres muzikanten die daar inmiddels de doedelzakkers hadden overgenomen. GEWELDIG en om stil van te worden. Inmiddels natuurlijk steeds meer publiek, wat het fotograferen niet gemakkelijker maakte. Maar ach wat maakt het uit, Genieten met de grote G en helemaal als die krasseknarren gecombineerd raken met een klas schoolkinderen.
Aan alles komt een end dus na wat handen schudden bij de muziek en vertegenwoordigers van de ambassade door naar st Mere Eglise. Natuurlijk John Steele kunnen fotograferen, de para die in popvorm en in opdracht van de Franse regering altijd nog aan de kerktoren hangt te bungelen.
Na een sapje in een lokale kroeg door naar Iron Mike, het monument voor Airborn en luchtmobiele collega's. Mooie plaatjes kunnen schieten en rap terug naar Caen.
Een glas wijn en een hapje brengen een eind aan deze intensieve maar prachtige (niet qua weer overigens) herdenkingsdag. Op naar morgen, dan naar Point de Hoc, Omaha Beach en bezoek aan het 17e Pantser Infanterie Bataljon.